1935-1944, Berlin
Kartoteka procesów o czary sporządzona przez pracowników specjalnej komórki SS, zwanej H-Sonderkommando.
Komentarz: "Procesy o czary", "polowanie na czarownice" – tak nazywa się falę procesów, które objęły całą Europę (a niekiedy poza nią wykraczały), skierowanych przeciw osobom oskarżonym o czary, kontakty z diabłem, wróżenie, uprawianie magii itp. Szacuje się, że ok. 90% oskarżonych stanowiły kobiety. W trakcie śledztwa najczęściej używano wymyślnych i okrutnych tortur; oskarżona osoba najczęściej przyznawała się do wszystkiego, co jej zarzucano, zdarzało się również, że podawała kolejne osoby rzekomo zamieszane w proceder. Zazwyczaj procesy kończyły się wyrokami skazującymi na śmierć, przez spalenie na stosie, ścięcie; oczywiście, jeśli oskarżony nie został wcześniej zamęczony w trakcie śledztwa. Ofiarami polowań na czarownice były tysiące osób. Nasilenie procesów miało miejsce w XVI i XVII w., po wydaniu bulli przeciwko czarom Innocentego VIII w 1484 r. i w 1486/1487 r. książki Młot na czarownice, autorstwa dwóch dominikanów – Heinricha Kramera i Jacoba Sprengera.
Kartoteka procesów o czary to efekt ponad dziewięcioletnich prac specjalnej komórki SS, zwanej H-Sonderkommando ("H" od niem. słowa "Hexe" – czarownica). Wchodziła ona w skład Wydziału VII Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy. Wydział ten zajmował się badaniami archiwalnymi i historycznymi mającymi wykazać wyższość rasy germańskiej oraz utrzymać jej czystość i niezależność dzięki odtworzeniu kultury starogermańskiej i usunięciu obcych wpływów. Wrogów rasy i Rzeszy podzielono na trzy grupy: wrogów rasy (np. Żydzi), narodu (np. Polacy) i polityczno-światopoglądowych (np. Kościół, wolnomularstwo, komunizm).
Badania H-Sonderkommando miały zatem trzy cele:
1. badania procesów o czary i gromadzenie wszelkich dowodów ich istnienia. Materiały te mogły posłużyć szefowi SS Heinrichowi Himmlerowi do rozprawy z Kościołem, oskarżanym o rozprawę z czarownicami, pielęgnującymi – wg jego opinii – rytuały i obrzędy starogermańskie;
2. poszukiwanie w zachowanych aktach procesów prastarej kultury i wierzeń germańskich;
3. badanie przewodu śledztwa, narzędzi i metod tortur, które mogły znaleźć zastosowanie w późniejszej działalności SS.
H-Sonderkommando działało w Berlinie, przy Wilhelmstrasse 102, od września 1935 do stycznia 1944 r. Szefem komórki był dr Rudolf Levin, który kierował ośmioosobowym zespołem pracowników naukowych. Jego głównym zadaniem było gromadzenie, na podstawie dostępnej literatury i źródeł, informacji o osobach podejrzanych o czary. Dla każdej z nich opracowywano kartę ewidencyjną formatu A-4. Formularz był bardzo rozbudowany i obejmował 57 pól, jednak bardzo rzadko wszystkie były wypełnione. Na arkuszu znajdują się pytania o dane personalne, stosunki rodzinne, rodzaj przestępstwa, stanowisko władz kościelnych, przebieg procesu oraz wyrok, bibliografię i źródła archiwalne dotyczące procesu. Wypełniane karty osób układano wg miejscowości. W okresie działania komórki Kartoteka liczyła 33846 kart (w 3670 teczkach, z których zachowało się 3622) zawierających informacje o procesach od IX w. do 1940 r. Większość teczek (3053) dotyczy Niemiec, jednak zasięg terytorialny prac H-Sonderkommando obejmował z zasadzie cały świat. W Kartotece znajdują się informacje o procesach z Anglii, Belgii, Czech, Danii, Estonii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Irlandii, Islandii, Jugosławii, Łotwy, Norwegii, Polski, Portugalii, Rosji, Rumunii, Słowacji, Szkocji, Szwecji, Szwajcarii, Węgier, a nawet z Indii, Meksyku, Siedmiogrodu, Stanów Zjednoczonych i Turcji.
Oprócz kartoteki procesów o czary H-Sonderkommando gromadziło również wypisy z archiwów (120 teczek wypisów z archiwów niemieckich), fotokopie materiałów dotyczących procesów, czasopisma i wycinki z prasy, ilustracje [link do skanu nr 3876] (9 teczek zawierających reprodukcje fotograficzne z różnych wydawnictw, przedstawiające czarownice, narzędzia i sceny tortur), mikrofilmy, a także oryginalne archiwalia (przekazane m.in. przez Himmlera lub zakupione).
W czasie II wojny światowej placówkę ewakuowano (wraz z aktami Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy); zbiory odnaleziono w 1946 r. w Sławie Śląskiej i wtedy Kartoteka procesów o czary trafiła do Archiwum w Poznaniu. (Maciej Zdunek)
W załączeniu Ilustracja: Kartoteka procesu o czary w Danzigu, H-Sonderkommando (komórka SS) z dnia 14 IX 1942 roku
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
