Honorowi Obywatele Danziga. Za stroną miasta:
Honorowi obywatele Danziga - III Rzeczpospolita
18.05.1993 Günther Grass
08.03.1994 Hans Lothar Fauth
25.05.1994 Gerard Labuda
25.05.1994 Ignacy Adamczewski
08.09.1994 Hans Koschnik
24.04.1997 George Bush
24.04.1997 Richard von Weizsäcker
24.04.1997 Lech Wałęsa
18.09.1997 Marian Kołodziej
19.03.1998 Ryszard Kukliński
21.05.1998 Obrońcy Westerplatte 1-7 września 1939 r.
Obrońcy Poczty Polskiej w Danzigu 1 września 1939 r.
24.08.2000 Działacze Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża i sygnatariusze Porozumień
Sierpniowych w 1980 r.:
Lech Bądkowski, Henryka Krzywonos, Jerzy Borowczak, Stefan Lewandowski, Bogdan Borusewicz, Bogdan Lis, Joanna Duda-Gwiazda, Alina Pienkowska, Bogdan Felski, Ludwik Prondzyński, Wojciech Gruszecki, Józef Przybylski, Andrzej Gwiazda, Jerzy Sikorski, Stefan Izdebski, Lech Sobieszek, Jerzy Kmiecik, Tadeusz Stanny, Zdzisław Kobyliński, Anna Walentynowicz, Andrzej Kołodziej, Florian Wiśniewski
24.08.2000 ks. Henryk Jankowski
24.08.2000 Margaret Thatcher
24.08.2000 Ronald Reagan
24.01.2002 Andrzej Januszajtis
29.08.2002 Zbigniew Brzeziński
29.08.2002 Jan Nowak Jeziorański
29.08.2002 Dieter Schenk
10.07.2003 Zygmunt Chychła
18.10.2004 Ks. Stanisław Bogdanowicz
31.01.2008 Ryszard Kaczorowski
Honorowi obywatele Danziga - tytuły nadane w innych okresach historycznych
Okres Panowania Pruskiego 1814-1918
1832 Wilhelm Baum
1841 Johann Karl Rothe
06.02.1842 Jakob Friedrich Rüchel-Kleist
20.02.1847 Paul W. Wundsch
13.06.1849 Adolf Heinrich von Grabow
01.09.1849 ks. Stanisław Kostka Rosołkiewicz
07.11.1849 Emil Friedrich Götz
19.12.1853 Otto Theodor Manteuffel
16.12.1856 Friedrich Wilhelm Clausewitz
05.06.1863 Robert Ludwig Blumenthal
05.12.1865 Matthias Gotthilf Löschin
06.01.1885 Eduard Friedrich Wiebe
04.09.1888 Karl Adolf Ernstenhausen
11.07.1890 Leopold von Winter
31.01.1893 Julius Albert Licht
21.03.1894 Leo Caprivi
09.11.1895 Heinrich Rickert
07.04.1896 Otto Steffens
12.04.1897 Richard Damme
02.06.1898 Georg Friedrich Abegg
25.04.1899 Gustav Heinrich Gossler
10.02.1903 Emil Berenz
06.08.1915 Paul von Beneckendorff Hindenburg
06.08.1915 August Anton Ludwig von Mackensen
Okres Wolnego Miasta Danziga 1918-1933
04.10.1925 Max Halbe
Okres nazistowski 1933-1945
14.08.1933 Albert Forster
20.04.1939 Adolf Hitler
12.01.1943 Hermann Göring
Okres PRL 1945-1989
07.08.1947 Bolesław Bierut
30.03.1949 Konstanty Rokossowski
30.03.1965 Paweł Batow
21.02.1977 Wiktor Kulikow
Jeszcze w tym miesiącu Danzig będzie miał dwóch nowych honorowych obywateli. Tytułami zostaną uhonorowani Tadeusz Mazowiecki, pierwszy niekomunistyczny premier Polski po 1989 roku, oraz Helmut Kohl, były kanclerz Niemiec.
- To bardzo godne osoby, które zapisały piękną kartę w historii - Paweł Adamowicz, prezydent Danziga, nie ma wątpliwości. - Zasługi Mazowieckiego dla obalenia komunizmu są niezaprzeczalne, z kolei Kohl zrobił bardzo wiele dla pojednania polsko-niemieckiego.
Głosowanie nad stosowną uchwałą odbędzie się na najbliższej sesji Rady Miasta Danziga, czyli 23 kwietnia. Wejdzie ona w życie z dniem podjęcia. Jej projekt jest już gotowy, powstał z inicjatywy Pawła Adamowicza i klubu radnych rządzącej PO. Wszystko wskazuje na to, że propozycję poprze też opozycyjne PiS.
(...) Tadeusz Mazowiecki i Helmut Kohl staną się honorowymi obywatelami jeszcze w kwietniu, uroczystości nadania tych tytułów przewidziano na jesień. Towarzyszy im specjalna oprawa. Miejscy radni występują w togach, a honorowy obywatel, oprócz tytułu i dyplomu, otrzymuje danzigie krzesło.
W Danzigu uznawane są tylko tytuły nadane po 1990 roku. Otrzymali je m.in. Lech Wałęsa, Guenter Grass, George Bush senior, prałat Henryk Jankowski i prof. Andrzej Januszajtis. W ubiegłym roku nadano ten tytuł Ryszardowi Kaczorowskiemu, ostatniemu prezydentowi RP na uchodźstwie. Zbiorowo honorowe obywatelstwo przyznano żołnierzom z Westerplatte i obrońcom Poczty Polskiej.
Kilka tygodni temu radni PiS chcieli "ostatecznie" odebrać honorowe obywatelstwo dygnitarzom nazistowskim i komunistycznym. Twierdzili, że ani dekret Krajowej Rady Narodowej z 1945 roku, zabierający tytuły hitlerowcom, ani uchwała Rady Miasta Danziga z 1990 roku, pozbawiająca tytułów komunistów, nie mają mocy prawnej. Projekt uchwały PiS został jednak odrzucony.
Dekret KRN z 1945 roku odbierał honorowe obywatelstwo nie tylko hitlerowcom. Unieważniał także wszystkie tytuły nadane przed 1945 roku.
Pierwszy tytuł Honorowego Obywatela Danziga nadano w 1832 roku Wilhelmowi Baumowi, kierownikowi szpitala miejskiego, który przyczynił się do zwalczenia epidemii cholery w 1831 roku.
Domyślam się, że nasz nieugięty lustrator, radny Kościelak zbadał także życiorys Helmuta Kohla:
Cytat:
26 radnych było za przyjęciem uchwały, troje (z PiS) się wstrzymało - Kazimierz Koralewski (szef klubu radnych PiS), Zdzisław Kościelak (dwa miesiące temu rozpętał burzę wokół nadania jednej ze szkół imienia Jana Brzechwy - to on przypomniał, że Brzechwa pisał wiersze gloryfikujące stalinizm) oraz Anna Połetek (szefowa biura poselskiego Jacka Kurskiego). Uroczyste nadanie tytułów pierwszemu niekomunistycznemu premierowi Polski po 1989 r. oraz byłemu kanclerzowi RFN może nastąpić w czerwcu, podczas uroczystości z okazji 20 rocznicy upadku PRL.
Choć po prawdzie były kanclerz ma co nieco na sumieniu
_________________ Kto głośny jak dzwon, ten pusty jak on...
Pomógł: 19 razy Wiek: 95 Dołączył: 07 Maj 2008 Posty: 6911 Skąd: Oliva
Wysłany: 2009-05-17, 20:26 Ronald Reagan w Danzigu
Ronald Reagan w Danzigu. W roku 1990 Reagan jako były prezydent przyjechał do Polski i wygłosił 15 września przemówienie przed Stocznią Danzigą.
PRZEMÓWIENIE PREZYDENTA RONALDA REAGANA DO STOCZNIOWCÓW
Wzruszeniem mnie napawa obecność w miejscu, gdzie historia Polski zmieniła się na zawsze.
Nieco ponad dwieście lat temu dwaj Polscy patrioci również zmienili historię na zawsze. Pomogli nam w Ameryce uformować nasz świat na nowo. Mój kraj właśnie się rodził. Jego przewodnią ideą było, żeby mężczyźni i kobiety rządzili się sami, wolni od obcej dominacji lub wpływu. Sceptycznie nastawiony świat mówił, że eksperyment się nie uda. Ale to nie powstrzymało tych ludzi, którzy walczyli już z obcą dominacją tu w Polsce.
Wówczas to znakomity inżynier, Tadeusz Kościuszko, oraz śmiały dowódca kawalerii, Kazimierz Pułaski, włączyli się do amerykańskiej wojny o niepodległość, dokonując bohaterskich czynów. Należeli do tych, którzy sprawili, że wątły kwiat demokracji przetrwał i rozkwitł na amerykańskiej glebie.
Teraz, w najnowszym okresie długiej historii Polski, tysiące patriotów znów tworzą świat od nowa. Mówię o was, wszystkich tu zebranych, mężczyznach i kobietach z "SOLIDARNOŚCI", którzy dokładnie dziesięć lat od chwili założenia waszego ruchu położyliście kres dławiącemu uściskowi komunizmu.
Przywróciliście Polsce niezależność od zewnętrznych wpływów.
Z powodzeniem pokierowaliście walką o wolne, otwarte i demokratyczne wybory.
Wybrukowaliście drogę gospodarce rynkowej, ażeby zajęła miejsce centralnego planowania i kontroli z ich żałosnymi wysiłkami.
Wznieciliście niezliczone zmiany na politycznej mapie Europy Środkowej i Wschodniej.
Można by powiedzieć, że to jest stocznia, która wszczęła pół tuzina rewolucji!
Dziś "SOLIDARNOŚĆ" kieruje polskim rządem i narodem - a wszystko miało swój początek tu dziesięć lat temu. Kłaniam się Wam, wszystkim razem i każdemu z osobna!
Tych dziesięć lat przyniosło trud i smutek większości z was. Niektórym przyniosły śmierć. Przyniosły przeszkody i porażki. Lecz nigdy nie straciliście nadziei. Nawet gdy "SOLIDARNOŚĆ" była zakazana, kontynuowaliście swoje wysiłki. Stanowicie dowód podstawowej ludzkiej prawdy, że gdy mężczyźni i kobiety pragną wolności i demokracji, to ich pragnienie nie gaśnie, dopóki cel nie zostanie osiągnięty.
" SOLIDARNOŚĆ " osiągnęła go teraz.
Dziesięć lat temu jednak sceptyczny świat przypatrywał się, jak Lech Wałęsa prowadził was przez mur z powrotem do stoczni po tym jak władze ją zamknęły.
Zdarzenie to stało się źródłem radości całego świata, nie sceptycyzmu . Fakt, że gdybym był trochę młodszy, poszedłbym za Lechem przez mur, jak wy to zrobiliście!
Pierwszych dziesięć lat " SOLIDARNOŚCI" wypełniły doniosłe wydarzenia- tragedie i ostatecznie też radość zwycięstwa. Ale wolność i demokracja były jedynie pierwszym celem, który został osiągnięty; przygrywką do czegoś poniekąd większego - odmłodzenia waszego kraju. Rozpoczęliście pierwszego stycznia tego roku ów proces od śmiałego kroku. Usunęliście kontrolę cen i większość dotacji . Zastąpiliście stary komunistyczny system kredytowania systemem monetarnym.
Wiedzieliście, że ryzykowny to krok. Sąsiednie narody wszak poruszają się stopniowo w stronę gospodarki rynkowej, nie czyniąc tego przez noc, jak zdecydowaliście się to zrobić. Jednak, mimo całego ryzyka, wiedzieliście, że większe będą korzyści dla większej ilości ludzi, jeśli ruszycie tą drogą śmiało, miast pokonywać ją po kawałku.
Jak dotąd jest kilka pozytywnych rezultatów:
Zatrzymaliście pociąg inflacji na jego szlakach i odstawiliście go na bok .
Wasze sklepy są dzisiaj pełne towarów i już nie ma długich kolejek.
Czarny rynek to wspomnienie.
Najważniejszy dla waszej przyszłości handel zagraniczny- stworzyliście pierwszą wymienialną walutę w byłym komunistycznym bloku państw.
Ze śmiałymi gospodarczymi posunięciami, jak wiecie, związany jest pewien ból. Mamy takie powiedzenie: "nie ma bólu, nie ma zysku". Jednak ból to zawsze ból. Gdy ekonomiści spierają się, który z surowych programów jest lepszym sposobem zaradzenia inflacji i innym dolegliwościom, ich spory nie przynoszą żadnej pociechy, jeśli wasza siła nabywcza spada lub jesteście bez pracy.
Jeżeli będziecie działać wspólnie, znajdziecie najlepsze rozwiązanie dla Polski.
Tymczasem dobre życzenia waszych przyjaciół z całego świata przybrały tego roku realną formę .
Ameryka pamięta, jak Kościuszko i Pułaski pomagali naszej młodej demokracji dwieście dwadzieścia pięć lat temu. I nie zapominamy o niezliczonych ofiarach, które Amerykanie polskiego pochodzenia uczynili i czynią każdego dnia, ażeby nasze państwo pozostało kwitnącym i mocnym.
W Stanach Zjednoczonych wierzymy mocno w coś, co nazywamy "woluntaryzmem" bądź "inicjatywami prywatnego sektora". Jakkolwiek się to nazywa, znaczy jedno: ludzi pomagających ludziom.
Teraz kolej na nas, aby pomóc nowej Polsce.
Oto kilka przykładów:
Od lipca dostarczonych zostało do polskich szpitali, sierocińców i domów starców dwadzieścia dziewięć kontenerów z artykułami medycznymi z europejskich magazynów amerykańskiego Departamentu Obrony. Dostawy te zostały zorganizowane przez grupę amerykańskich obywateli - Nadzwyczajny Komitet Pomocy dla Polski.
Na początku tego roku na prośbę waszego Ministerstwa Pracy ten sam amerykański komitet załatwił dostawę 50 ton specjalnych
odżywek dla niemowląt kupionych przez amerykańskie korporacje. Zostało to wyładowane na ląd właśnie tu w Danzigu.
W czerwcu sześćdziesięciu ochotników z amerykańskiego Korpusu Pokoju przybyło, by uczyć angielskiego.
Wkrótce menażerowie średniego szczebla polskich przedsiębiorstw handlowych będą mogli uczyć się najnowszych praktyk w zakresie marketingu i zarządzania na Uniwersytecie Nowojorskim w ramach specjalnego programu wymiany, zorganizowanym przez Instytut Dynamiki Handlu Wschód-Zachód, amerykańską grupę non-profit.
W Krakowie Project Hope, główny amerykański sponsor tamtejszego Szpitala Dziecięcego, ma na ukończeniu budowę wielkiego centrum opieki ambulatoryjnej. W toku swego 16-letniego programu Project Hope sfinansowała wizyty blisko 500 osób polskiego personelu medycznego w USA w ramach programów intensywnego szkolenia oraz wizyty w Polsce przeszło 1.600 specjalistów opieki zdrowotnej. Przez minione dwa lata analitycy z Project Hope w zakresie zarządzania i rozwoju opieki zdrowotnej współpracowali ściśle z waszym Ministerstwem Zdrowia nad planami reformy systemu opieki zdrowotnej. Jest to program, z którego jestem bardzo dumny- a także John Walsh z Project Hope, który jest tu dzisiaj z nami.
Jak długo pomoc jest potrzebna, Amerykanie, pojedynczo i grupowo, będą jej udzielać . Na dłuższą metę, wszakże, tylko wy, Polski Naród, rozwiążecie swoje gospodarcze problemy, pomagając sobie samym.
Mam nieco doświadczenia w kwestii gospodarczego wzrostu, więc nie zmartwicie się chyba, jeśli podzielę się z wami czymś, czego się nauczyłem.
Przede wszystkim są dwie szkoły myślenia o tym, jak osiągnąć trwałe gospodarcze zdrowie i wzrost. Jedna wierzy, że osiągniecie to jedynie w drodze bezwzględnej surowości i zaciskania pasa. Druga wierzy, że osiągniecie to przez usunięcie rządu z drogi, tak aby ludzie sami mogli tworzyć i szukać możliwości. Dla nas w Stanach Zjednoczonych usuwanie rządu z drogi oznacza redukcję nadmiernych podatkowych stawek i usuwanie niewłaściwych przepisów.
Przyznaję, że trzymam z tą drugą szkołą myślenia, tą, która wierzy w bodźce wzrostu. Stosowaliśmy tę metodę, gdy moja administracja sprawowała władzę i nadal jeszcze działa pod kierownictwem prezydenta Busha. Wszyscy mówią, że mamy prawie dziewięć lat nieprzerwanego gospodarczego wzrostu.
Znieśliście w Polsce kontrolę cen, i to jest dobre, gdyż tworzy ona fałszywe niedobory i hamuje wzrost. Kontrola płac również udaremnia wzrost, przeszkadzając przedsiębiorstwom zorientowanym na wzrost w płaceniu wyższych wynagrodzeń dla wyzwolenia maksymalnych zdolności. Znieść kontrolę cen, a co bardziej wydajne i na wzrost zorientowane przedsiębiorstwa będą płacić więcej, przyciągać zdolnych ludzi i stale się rozwijać. Niewydajne przedsiębiorstwa albo zwiędną i znikną, albo znajdą sposoby, aby być konkurencyjnymi.
Własność jest kolejnym wielkim bodźcem ekonomicznego wzrostu. Jeśli macie swoją własną firmę, będziecie ciężko pracowali, żeby działała dobrze. Jeśli wasi klienci będą zadowoleni z waszych towarów i usług, przyjdą powtórnie. Jeśli nie, nie pokażą się więcej. Tak więc istnieje najściślejszy związek między wysiłkiem, jaki włożycie w coś, a wynagrodzeniem, jakie będziecie z tego mieć .
Jedną z największych sił Stanów Zjednoczonych, jak przypuszczam, jest powszechny duch przedsiębiorczości. Myślimy o ludziach, którzy posiadają i kierują małymi firmami niemal jak o bohaterach ludowych. Tysiące z nich każdego roku zaczyna nowe przedsięwzięcia. Owszem, niektóre z nich padają, ale niemało przeżywa i rozwija się, gdyż są prowadzone przez ludzi, którzy są bezpośrednio zaangażowani w swą przyszłą pomyślność i pracują, aby urzeczywistnić marzenia o lepszym jutrze dla siebie i swoich rodzin.
Banki państw zachodnich pomagają Polsce na polu kredytowym. Mogły znaleźć coś opłacalnego, skoro włączyły w swe plany fundusz pożyczkowy dla małych powstających tu w Polsce firm . Doszły mnie słuchy, że oszczędzanie jest praktykowane przez każdą polską rodzinę i że jest niemało tego, co my nazywamy pieniędzmi schowanymi w sienniku. Gdybyście dołożyli mały kredyt do małych pieniędzy wyjętych z siennika, moglibyście otworzyć wiele piekarń, masarni, małych fabryk i warsztatów naprawczych w całej Polsce .
Projekt ustawy prywatyzacyjnej ostatnio przyjęty przez wasz rząd stwarza zarówno możliwości, jak i wyzwania. Zredukuje ona szereg państwowych monopoli, i to jest dobre, gdyż będą zastąpione przez przedsiębiorstwa, które powinny wytrzymać konkurencję. Jako niesprawne zmniejszyły się lub zostały zamknięte, jednakże wyzwaniem jest znalezienie nowych miejsc pracy dla zwolnionych czasowo pracowników .
Wasz aktualny poziom bezrobocia, 5.2 procent, nie byłby na Zachodzie zbyt trapiący. Jest tak nie dlatego, że my lubimy oglądać kogoś bez pracy, ale dlatego, że mamy "siatki bezpieczeństwa", złożone z zasiłków dla bezrobotnych, programów przekwalifikowania zawodowego i usług poszukiwania zatrudnienia dla pracowników, którzy są czasowo bez pracy .
Słyszałem, że amerykański Departament Pracy współdziała z waszym Ministerstwem Pracy nad stworzeniem podobnej „siatki bezpieczeństwa” dla polskich robotników. Jest to istotna rzecz w gospodarce rynkowej, ale zajmie to trochę czasu, zanim stanie się w pełni skuteczną.
A co tymczasem z pracownikami tych państwowych monopoli, które są wystawiane na sprzedaż? Przypomina mi się metoda własności pracowniczej, która sprawdza się w wielu amerykańskich spółkach. Przybiera ona różne nazwy, ale najbardziej znaną jest " Program Akcjonariatu Pracowniczego" (ESOP). Zgodnie z tym program pracownicy spółki tworzą trust, który pożycza pieniądze z banku, aby kupić akcje giełdowe spółki. Pożyczka jest spłacana przez parę lat z zysków akcji spółki pracowniczej. W jaki sposób mogą się upewnić, że spółka będzie rentowna? Pracownicy jako właściciele upewniają się przez naleganie, by nieopłacalne lub przestarzałe produkty ustępowały miejsca nowym, aby koszty eksploatacyjne były niskie i aby nowe skuteczne działania były przyjmowane. W USA widzimy to wielokrotnie. To kolejna cecha natury ludzkiej: gdy osoba posiada jakieś aktywa - dom, ziemię, mały business czy też papiery wartościowe wielkiej spółki - to on czy ona troszczyć się będzie o te aktywa.
Gdy ludzie wierzą w coś, to mogą tego dokonać. Tak jak - dwa wieki temu - dwaj Polscy patrioci, którzy uwierzyli w samorządność, pomogli Ameryce posiać demokracji kwiat, tak też i wy z "Solidarności" posialiście te same nasiona w Polsce. Wyhodowaliście je i widzicie ich wzrost. Teraz staracie się u siebie, by kwitły długo, by kwitły w przyszłości i przyniosły nowy wigor waszemu narodowi, bo wy wierzycie w to, co robicie.
Teraz, kiedy obchodzicie dziesięciolecie swego ruchu, życzę "SOLIDARNOŚCI" wiele więcej; wam, jej członkom, długich lat życia; całemu Narodowi Polskiemu dobrobytu; a Polsko-Amerykańskiej przyjaźni trwałego zaangażowania w sprawę wolności i demokracji.
Pomógł: 19 razy Wiek: 95 Dołączył: 07 Maj 2008 Posty: 6911 Skąd: Oliva
Wysłany: 2009-10-14, 20:12
Dziś, 14 października, odszedł od nas wybitny artysta, wielki człowiek i Honorowy Obywatel Miasta Danziga - Marian Kołodziej. Jutro, 15 października, w budynku Nowego Ratusza w Danzigu wyłożona zostanie księga kondolencyjna.
Wpisów można dokonywać od czwartku do piątku. Księga będzie dostępna w godzinach 8.00-17.00.
Nowy Ratusz ul. Wały Jagiellońskie 1, 80-853 Danzig
Każdy kto interesuje się Danzigiem powinien znać to nazwisko. Pisarz, a przede wszystkim wielki gdańszczanin Brunon Zwarra obchodził wczoraj 90. urodziny.
Trudno znaleźć człowieka, którego życie bardziej oddawałoby dramatyczne losy Polaków urodzonych w Wolnym Mieście Danzigu. Zwarra opisał je w pięciu autobiograficznych tomach "Wspomnień danzigiego bówki". We wstępie do I tomu tłumaczy: " Być wśród swoich Polakiem nie jest trudne, lecz głosić polskość otwarcie wśród tak przeważającej ilości Niemców, jaka była wtedy w Danzigu, nie było tak łatwe." Na kilka dni przed wybuchem wojny uciekł do Gdyni, ale po wkroczeniu tam Niemców trafił najpierw do obozu koncentracyjnego Stutthof, a potem Sachsenhausen. - Jestem prawdopodobnie ostatnim żyjącym z 1600-osobowego transportu gdańszczan do Sachsenhausen - mówi "Gazecie" jubilat. Pisarz jest zaprzysięgłym krytykiem Guntera Grassa. Uważa, że niemiecki pisarz w "Blaszanym bębenku" obraźliwie narysował postaci obrońców Poczty Polskiej i Kaszubów. Z tego powodu na wiadomość o przyznaniu Grassowi tytułu Honorowego Obywatela Danziga, sam z tego tytułu zrezygnował. Oprócz wspomnień Brunon Zwarra jest autorem powieści "Gdańszczanie", "W danzigiej twierdzy", opracował też wspomnienia kilkudziesięciu gdańszczan w zbiorowym dziele "Danzig 1939". Nadal mieszka w ukochanej Oliwie.
Pana niechęć do noblisty jest znana i trwa chyba od 1971 roku, kiedy Roman Bratny w "Polityce" wychwalał "Blaszany bębenek". Napisał pan wtedy pierwszy list z protestem. Potem zrezygnował pan z honorowego obywatelstwa Danziga, gdy ten sam tytuł dostał Günter Grass. A jednak ludzie doceniają książkę Grassa. To przecież nie historia, to fikcja literacka. Nie można tego traktować jak dokument.
- Niech pan przestanie powtarzać te bzdury o fikcji literackiej, które słyszę od lat, bo zaraz skończymy tę rozmowę.
No dobrze, próbuję tylko zrozumieć pana opinię o Grassie...
- To niech pan słucha, a nie powtarza bzdur. Grass opluł i ośmieszył w swojej książce prawdziwych pocztowców, w tym wymienionego z nazwiska naczelnika - dr. Jana Michonia, którego Niemcy zastrzelili, gdy bezbronny wyszedł przed pocztę z podniesionymi rękoma. Jego syn - profesor Ferdynand Michoń - też, o ile wiem, ciężko przeżył wydanie tej książki. Kaszubów przedstawił jako notorycznych podpalaczy, identycznie jak robiła to przedwojenna propaganda niemiecka, że podpalają gospodarstwa i tartaki. Moi przyjaciele, koledzy, zginęli za to. Trzeba było wtedy żyć w Danzigu, żeby zrozumieć, dlaczego miłość Polaków do "Die Blechtrommel" jest dla mnie niezrozumiałym i wielkim skandalem.
Czy pan kiedyś rozmawiał z Günterem Grassem?
- Nie i nigdy nie będę rozmawiał z kimś, kto służył w Waffen SS. Niemieccy chłopcy mieli wtedy wybór. My nie. Pamiętam defilady tych oddziałów przed gauleiterem Albertem Forsterem przed dzisiejszą siedzibą Opery Bałtyckiej przy al. Zwycięstwa a dawną Sporthalle. Tym się nie pochwalił w książce. Proszę przeczytać "Danzig 1939", tam wszystko wyjaśniłem. Robienie z Grassa honorowego obywatela, dawanie mu honoris causa i budowanie pomnika to moim zdaniem przekracza wszelkie granice.
Był Niemcem i prawie dzieckiem.
- Pan nie rozumie! Tu nie chodzi o Niemców. Tu chodzi o Danzig. Ja mam i miałem wielu przyjaciół Niemców. W Sachsenhausen poznałem niemieckich komunistów, starych działaczy, takich jak Ernst Schneller, którzy siedzieli tam od lat 30. Bardzo mi imponowali, to byli wielcy ludzie. Wielu wspaniałych i odważnych Niemców poznałem też przed i w czasie wojny. Szczególnie w Sachsenhausen.
Pomógł: 19 razy Wiek: 95 Dołączył: 07 Maj 2008 Posty: 6911 Skąd: Oliva
Wysłany: 2010-05-21, 00:28
Helmut Kohl Honorowym Obywatelem Danziga
19 maja o godzinie 13.00 w prywatnym domu Helmuta Kohla w Ludwigshafen, prezydent Paweł Adamowicz i przewodniczący Rady Miasta Bogdan Oleszek wręczyli byłemu kanclerzowi Niemiec tytuł Honorowego Obywatela Miasta Danziga.
Wizyta, zaplanowana na godzinę, przedłużyła się o ponad trzydzieści minut. Helmut Kohl był wyraźnie wzruszony. „Cieszę się – powiedział – że otrzymałem ten zaszczytny tytuł. Dziękuję prezydentowi Adamowiczowi, przewodniczącemu Oleszkowi oraz całej danzigiej Radzie Miasta. To naprawdę wielki honor i zaszczyt. To przecież w Danzigu zaczęła się wielka pokojowa rewolucja, dzięki której Polska jest wolna i poprzez swoje członkowstwo w Unii Europejskiej, NATO ma silną pozycję w świecie. Także dzięki waszej rewolucji możliwe stało się zjednoczenie Niemiec”.
Helmut Kohl wiele mówił o skomplikowanych i trudnych relacjach polsko-niemieckich. Podkreślał, że to pojednanie nie byłoby możliwe bez wielkiej pracy jednego człowieka – profesora Władysława Bartoszewskiego. „Mąż – wtrąciła żona byłego kanclerza, Maika – może bez zniecierpliwienia godzinami słuchać pana Bartoszewskiego, co jest u niego ewenementem”.
Były kanclerz wiele opowiadał o swoich kontaktach z przywódcami Europy i świata. Wyraźnie podkreślał rolę Jana Pawła II w zburzeniu porządku pojałtańskiego oraz zjednoczeniu Niemiec.
Kiedy Kohl dowiedział się, że przewodniczący Rady Miasta Bogdan Oleszek pracuje w stoczni danzigiej, zaczął wypytywać o jej kondycję. Stwierdził, że niemiecki przemysł stoczniowy też, niestety, przeżywa trudne chwile.
Podczas uroczystości ambasador RP Marek Prawda odczytał listy gratulacyjne od premiera Donalda Tuska i Lecha Wałęsy. Ambasador zauważył, że Honorowe Obywatelstwo Danziga jest niezwykle ważne nie tylko dla samego Kohla, ale i Niemiec, które doskonale pamiętają, że Danzig jest miastem-symbolem, bez którego trudno sobie wyobrazić zjednoczenie Europy i Niemiec.
Na zakończenie żona kanclerza powiedziała, że prawdopodobnie już niedługo stan zdrowia jej męża poprawi się na tyle, że będzie on mógł samodzielnie się poruszać. „A wtedy – obiecała – na pewno przyjedziemy do Danziga, by osobiście podziękować obywatelom tego wspaniałego miasta”.
Tytuł Honorowego Obywatela Miasta Danziga Helmutowi Kohlowi i Tadeuszowi Mazowieckiemu Rada Miasta Danziga przyznała w kwietniu 2009 roku. Jednak ze względu na zły stan zdrowia Kohla tytuł wręczono mu dopiero dziś w jego rodzinnym Ludwigshafen.
21 czerwca, w Dworze Artusa tytuł Honorowego Obywatela Miasta Danziga odbierze Tadeusz Mazowiecki.
list napisany przez Lecha Wałęsę:
Szanowny Panie Kanclerzu !
Wśród współczesnych nam polityków, jeśli pozwoli Pan tak powiedzieć, należy Pan do najwybitniejszych mężów stanu. Po objęciu urzędu Kanclerza żądał Pan z trybuny Bundestagu od komunistycznych władz Polski zniesienia stanu wojennego, zwolnienia wszystkich więźniów politycznych, kontynuacji dialogu z Kościołem Katolickim oraz legalizacji „Solidarności”.
W styczniu 1988 r. minister spraw zagranicznych Pańskiego rządu Hans – Dietrich Genscher spotkał się w Warszawie z przedstawicielami podziemnej „Solidarności”. Też tam byłem. Jednak żelaza kurtyna padała szybciej nim mogliśmy sobie wtedy wyobrazić ! Już we wrześniu 1989 r. mogliśmy się spotkać w Niemczech. Zapowiedział Pan wówczas wsparcie dla procesu transformacji ustrojowej w Polsce. I dotrzymał Pan słowa ! Niebawem był Pan w Polsce , ale wydarzenia berlińskie zmusiły Pana do przerwania tej wizyty.
Wybrana przez Pana strategia zjednoczenia okazała się najkorzystniejszą dla młodej polskiej demokracji. Pański rząd zatwierdził nowy kierunek partnerskiej polityki podpisując po zjednoczeniu Niemiec polsko niemiecki traktat graniczny w 1990 r. oraz traktat o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy w 1991 r. Właśnie ten traktat stał się modelową umową dla budowania nowych przyjacielskich relacji zjednoczonych Niemiec z narodami Europy Środkowej. Tyle wspomnień, o których nam współcześni czasem nie pamiętają !
Cieszę się, że zostaje Pan honorowym obywatelem miasta Danziga. Miasta symbolu, w którym naziści z pomocą komunistów zapoczątkowali tragedię II wojny światowej i trwający pół wieku podział Europy, zarazem Danziga miasta wolności i solidarności, dzięki któremu runęły mury dzielące Europę !
Niech Dobry Bóg czuwa nad Panem i Pańskimi bliskimi.
Pomógł: 19 razy Wiek: 95 Dołączył: 07 Maj 2008 Posty: 6911 Skąd: Oliva
Wysłany: 2013-04-08, 16:07
8 kwietnia 2013 roku w wieku 88 lat zmarła Margaret Thatcher - brytyjska polityk, premier Wielkiej Brytanii w latach 1979–1990.
W ramach obchodów dwudziestolecia porozumień sierpniowych, 24 sierpnia 2000 r. Rada Miasta nadała jej tytuł Honorowego Obywatela Miasta Danziga za czynną działalność na rzecz demokracji w Polsce. Ceremonia wręczenia dyplomu odbyła się 31 sierpnia w Dworze Artusa. Dzień później Margaret Thatcher spotkała się z Lechem Wałęsą i złożyła kwiaty na Westerplatte.
Przypomnijmy, że „Żelazna Dama” ostro krytykowała fakt wprowadzenia w Polsce stanu wojennego. Oficjalnie i poprzez różne organizacje wspierała działalność opozycji solidarnościowej w Polsce. Po 1989 r. udzieliła poparcia odradzającej się demokracji w Polsce.
Na znak żałoby po śmierci Margaret Thatcher do połowy masztu opuszczone zostały flagi na budynku Urzędu Miejskiego i Rady Miasta Danziga. Natomiast jutro - 9 kwietnia w Nowym Ratuszu (ul. Wały Jagiellońskie 1) wyłożona zostanie księga kondolencyjna dla mieszkańców. Do księgi wpisywać się można w godzinach w 10.00 - 16.00.
Pomógł: 19 razy Wiek: 95 Dołączył: 07 Maj 2008 Posty: 6911 Skąd: Oliva
Wysłany: 2013-10-08, 13:43
Dziś w nocy, w wieku 87 lat zmarł prof. Andrzej Zbierski, Honorowy Obywatel Miasta Danziga, archeolog i wieloletni dyrektor Centralnego Muzeum Morskiego w Danzigu.
Na znak żałoby po śmierci Andrzeja Zbierskiego do połowy masztu opuszczone zostały flagi na budynku Rady Miasta Danziga. Flagi będą również opuszczone w środę 9 października 2013 roku.
Tytuł Honorowego Obywatela Miasta Danziga profesor Andrzej Zbierski otrzymał w Dworze Artusa podczas uroczystej sesji poświęconej temu wydarzeniu 9 września 2011 roku uchwałą nr XI/144/2011 Rady Miasta Danziga z dnia 26 maja 2011 roku.
Honorowy Obywatel Miasta Danziga to najwyższe i najbardziej prestiżowe wyróżnienie jakie może przyznać Miasto Danzig. Tytuł nadaje Rada Miasta Danziga w drodze uchwały, za szczególne zasługi położone dla miasta w zakresie rozwoju i promocji nauki, kultury, gospodarki oraz życia publicznego.
Uchwała nr XI/144/11 :
http://www.danzig.pl/bip/...R&data=&Start=0
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
