[ezet]

Ju¿ kilkana¶cie lat temu próbowa³em sk³oniæ skarszewskie w³adze, ¿eby w ramach promocji regionu, miasta i okolic, podj±æ dzia³ania zmierzaj±ce do utworzenia atrakcyjnie oznakowanego wschodniopomorskiego szlaku joannitów. Pomys³ wprawdzie spotyka³ siê z du¿ym zainteresowaniem, ale do realizacji nie dosz³o. A szkoda, bo na przyk³adzie Pomorskiego Szlaku Cystersów mo¿na stwierdziæ, ¿e tego typu inicjatywy znakomicie przyczyniaj± siê do rozwoju ruchu turystycznego. Niedawno przypomnia³em sobie o tej sprawie, zapoznaj±c siê z tre¶ci± ¶redniowiecznych dokumentów na potrzeby przygotowywanego opracowania o pocz±tkach Skarszew, które zosta³o zamieszczone w ksi±¿ce pt. „700 lat Skarszew 1320-2020”. Dokumenty z czasów joannickich zawieraj± bowiem informacje, które pozwala³yby umie¶ciæ Obozin na szlaku miejscowo¶ci, w których istnia³y ró¿nej rangi jednostki administracyjne braci ¶w. Jana. Okazuje siê, ¿e w Thomaswalde (dzisiejszy Obozin) w latach trzydziestych XIV w. funkcjonowa³ joannicki dwór zakonny zarz±dzany przez Konrada de Dorstet, który wed³ug dokumentu z 12 kwietnia 1323 r. by³ pierwszym komturem joannitów w Skarszewach. Niew±tpliwie jest to te¿ wspania³y w±tek do promocji Obozina, którego mieszkañcy doskonale wiedz±, jak rozs³awiaæ swoj± miejscowo¶æ. ¦wiadcz± o tym choæby organizowane z du¿ym rozmachem imprezy o nazwie Obozin Piknik Country. Mog± te¿ poszczyciæ siê swoj± gazetk± „OBOZIN TIMES”, w której znalaz³em bardzo ciekawy artyku³ znawcy historii tej miejscowo¶ci Krzysztofa Kowalkowskiego pt. „Z dziejów Obozina” (2009). Jednak¿e w odniesieniu do ¶redniowiecza autor poda³, ¿e przywilej lokacyjny wsi Obozin zosta³ wydany w 1305 roku, choæ zgodnie z ustaleniami niemieckich i polskich badaczy mia³o to miejsce trzy dekady pó¼niej. Na temat omy³kowej daty rocznej w odpisie dokumentu lokacyjnego wsi Thomaswalde (Obozin) wspomnia³em w ksi±¿ce „700 lat Skarszew 1320-2020”, której jestem wspó³autorem oraz w artykule „Pocz±tki Skarszew na podstawie ¼róde³ historycznych i badañ archeologicznych” (Rocznik Muzeum Ziemi Kociewskiej „Rydwan”, nr 15/2020). Dla zainteresowanych tematem fragment mojego tekstu:

Pierwsza wzmianka o Skarszewach (wtedy Schöneck) pojawia siê w odpisie dokumentu z dat± roczn± 1305 (orygina³ nie zachowa³ siê), w którym skarszewski komtur Johannes von Borchfelde (Borgfelde) nada³ wsi Obozin (Thomaswalde) prawo che³miñskie. Nie ulega jednak w±tpliwo¶ci, ¿e podczas sporz±dzania odpisu dokumentu z oko³o 1335 roku omy³kowo zosta³ wpisany rok 1305. Takie ustalenia zawarte s± w publikacji Karla Kasiske pt. „Das Deutsche Siedelwerk des Mittelalters in Pommerellen” [Niemieckie osadnictwo ¶redniowieczne na Pomorzu Danzigim] (Kasiske 1938, s. 209). Informacja ta znajduje siê równie¿ w opracowaniu pt. „Der Johanniterorden in Ost- und Westpreussen” [Zakon Joannitów we Wschodnich i Zachodnich Prusach], autorstwa Walthera Hubatscha, który wykaza³, ¿e Johannes von Borchfelde (Borgfelde) pe³ni³ funkcjê komtura dopiero w latach 1333-1335. Natomiast odnotowany w tym samym dokumencie jako ¶wiadek, brat Johannes Stapel, w innych dokumentach wystêpuje tylko w latach 1334-1341, nigdy wcze¶niej (Hubatsch 1972, s. 4). W polskich publikacjach potwierdzili to znakomici znawcy tematu: Tadeusz Wojciech Lange „Joannici na Pomorzu Danzigim” (1994, s. 17), Maria Starnawska „Miêdzy Jerozolim± a £ukowem. Zakony krzy¿owe na ziemiach polskich w ¶redniowieczu” (1999, s. 34) oraz Marek Smoliñski „Joannici w polityce ksi±¿±t polskich i pomorskich” (2008, s. 291).

Edward Zimmermann

---

Obozin.jpg ¬ród³o zdjêcia: „Kuryer Literacko-Naukowy” z 22 marca 1937 roku

17332 Time(s) 299.15 KB

Obozin z lotu ptaka.jpg Zdjêcie z artyku³u Krzysztofa Kowalkowskiego pt. „Z dziejów Obozina” (2009)

17332 Time(s) 288.67 KB

[Obozin66]

Dziêkujê za te informacje. Rzeczywi¶cie, pomimo tekstów pana Krzysztofa Kowalkowskiego, w dziejach Obozina jest jeszcze z pewno¶ci± du¿o zagadek do wyja¶nienia. Choæby historia miejscowego ko¶cio³a, w którym zachowa³a siê m.in. p³yta nagrobna Johanna i Cathariny Locke, zmar³ych w 1562 r.

---

P³yta nagrobna.JPG

17099 Time(s) 152.1 KB

P³yta nagrobna - fragment.JPG

17099 Time(s) 174.68 KB

[Obozin66]

Zgodnie z napisem na p³ycie "Nobilis Johannes Lock de Igel obiit anno 1562" czyli szlachetny Jan Lock z Igel(?) zmar³ w r. 1562. Za¶ jego ma³¿onka "Nobilis matrona Catharina Letzkauen coniunx dn. Ioh. Lock obiit Anno 1562". Ciekawe, czy nazwisko Katarzyny ¶wiadczy o dalekim pokrewieñstwie z rodzin± danzigiego burmistrza zamordowanego w 1411, czy tylko o pochodzeniu ze wsi Leszkowy na ¯u³awach?
Jan Lock (Locke, Loka) by³ podobno "scabinus districtus Derschoviensis" (³awnikiem powiatu tczewskiego). Pieczêtowa³ siê, jak widaæ na p³ycie, herbem szlacheckim Rogala.

[ezet]

Jeszcze jeden widok ko¶cio³a oraz Pieta z Obozina.

---

056.jpg

16996 Time(s) 293.12 KB

057.jpg

16996 Time(s) 287.24 KB

[Obozin66]

Obozin obecnie do¶æ szybko siê rozrasta jako miejscowo¶æ rekreacyjna. Sam jestem niedawnym "elementem nap³ywowym" i pozna³em to miejsce ciut za pó¼no, by mieæ dostêp do wy¿ej wspomnianej ksi±¿ki Krzysztofa Kowalkowskiego - znam tylko fragmenty, które sam autor udostêpni³ w internecie. Mieszkañcy najwyra¼niej s± w trakcie przyswajania i przetwarzania informacji zebranych przez pana Kowalkowskiego - ca³kiem ¶wie¿o, na jednym z domów w centrum Obozina pojawi³a siê tabliczka informacyjna, któr± prezentujê poni¿ej:

---

Dom nr 1.jpg

16044 Time(s) 132.04 KB

Info - dawna szko³a w Obozinie.jpg

16044 Time(s) 167.49 KB

[Obozin66]

I przy okazji pytanie do Ezeta: czy znasz mo¿e choæ przybli¿on± datê zdjêcia ko¶cio³a, które za³±czy³e¶ do postu z 26 listopada ub. roku? (056.jpg)

[ezet]

Zdjêcie to prawdopodobnie zosta³o wykonane w latach sze¶ædziesi±tych ubieg³ego wieku. Oprócz starszych nagrobków s± teraz w tym miejscu równie¿ i nowsze, których jeszcze nie ma na fotografii. Uwiecznione na nich daty rozstania siê z tym ¶wiatem mog± byæ pomocne w dok³adniejszym okre¶leniu czasu powstania zdjêcia.

[Obozin66]

Dziêkujê. To pierwsze, przedwojenne zdjêcie zna³em (w wersji ze strony Narodowego Archiwum Cyfrowego), ale dopiero patrz±c na to drugie zauwa¿y³em dobudówkê obok wie¿y, która obecnie nie istnieje. Najprawdopodobniej by³ to grobowiec Ewy Narzymskiej, z domu Jezierskiej Lewald, zmar³ej w 1850.
Obecnie w tym miejscu stoi p³yta z jasnego kamienia, mo¿e marmuru, z napisem, który wygl±da na do¶æ nowy. Wed³ug informacji pewnej obozinianki, opiekuj±cej siê kluczami do ko¶cio³a, zosta³a ona wydobyta z jakich¶ ¶mieci czy te¿ gruzów i ustawiona przy fasadzie ko¶cio³a. Pani nie potrafi³a jednak powiedzieæ nic o wcze¶niejszych losach p³yty. W oparciu o Twoje zdjêcie s±dzê, ¿e pierwotnie by³a ona wmurowana w ¶cianê tego domniemanego grobowca i posiada³a jak±¶ inskrypcjê, która uleg³a zniszczeniu.
Mam trochê k³opot z identyfikacj± tej Ewy Narzymskiej. Prawdopodobnie by³a ona ¿on± Stanis³awa Narzymskiego (zm. 1841), zapewne jednego z wnuków wojewody (i starosty grodowego w Skarszewach) Jakuba Floriana Narzymskiego (1690-1759).

---

Kosciol Obozin 1.jpg

15966 Time(s) 65.76 KB

Kosciol Obozin 2.jpg

15966 Time(s) 132.47 KB

Ewa Narzymska - stela.jpg

15966 Time(s) 117.58 KB

[ezet]

[quote="Obozin66"]
Mam trochê k³opot z identyfikacj± tej Ewy Narzymskiej. Prawdopodobnie by³a ona ¿on± Stanis³awa Narzymskiego (zm. 1841), zapewne jednego z wnuków wojewody (i starosty grodowego w Skarszewach) Jakuba Floriana Narzymskiego (1690-1759).[/quote]
[i]NARZYMSKA EWA, ur. 1785 w rodzinie Jezierskich. Zamê¿na za Narzymskiego, w³a¶ciciela Obozina (by³ nim w 1771). Zm. 1850 i pochowana zosta³a w grobowcu umieszczonym przy wie¿y ko¶cio³a w Obozinie. W czasie okupacji zasmarowano cementem marmurowe epitafium (tekst by³ w jêzyku polskim), a ok. 1980 rozebrano grobowiec, tablica zaginê³a. By³a prawdopodobnie babk± Marianny z Narzymskich, ksiê¿ny Ogiñskiej. [/i]
[b]¬ród³o: Edwin Franciszek Koz³owski, S³ownik biograficzny Skarszew i okolicy, czê¶æ II, Sopot 2002.[/b]

Ciekawe komu przeszkadza³ ten grobowiec, którego nie rozwalili nawet hitlerowcy? Dobrze, ¿e chocia¿ tablica ocala³a.

[Obozin66]

Oooo, dziêkujê. Czyli s³ownik pana Koz³owskiego potwierdza mój domys³ o rozebranym grobowcu. Mo¿e jednak kto¶ z miejscowych bêdzie wiedzia³ wiêcej, rozpytam we wsi.
Ciekawe, czy kto¶ zapisa³ oryginalny tekst epitafium, zanim zniszczyli je okupanci.
Zastanawia³em siê tak¿e, czy informacja o widocznym do lat 1980-tych obrysie fundamentów starszego, wiêkszego ko¶cio³a to nie jest przypadkiem b³êdna interpretacja ¶ladów po rozebranym grobowcu Narzymskiej (ale zak³ada³em wtedy, ¿e grobowiec znikn±³ dawniej, np. przed 1945). Je¶li istnia³ jeszcze "za Gierka", to by siê chyba wyklucza³o.

[Obozin66]

[quote="ezet"]By³a prawdopodobnie babk± Marianny z Narzymskich, ksiê¿ny Ogiñskiej.[/quote]
Z okruchów genealogicznych dostêpnych w internecie wynika, ¿e [b]Stanis³aw i Ewa[/b] mieli jedynego syna [b]Jana[/b]. Natomiast ojcem ksiê¿nej Ogiñskiej mia³ byæ [b]Stefan Narzymski[/b], ur. w Obozinie w 1797 r., zmar³y w Rzymie 1868, czyli raczej bratanek, a nie syn Stanis³awa. Drzewo genealogiczne potomków wojewody Narzymskiego nie zosta³o chyba dot±d dobrze zbadane i pan Krzysztof Kowalkowski te¿ siê w nim trochê pogubi³.

[Obozin66]

Jeszcze w uzupe³nieniu poprzedniego wpisu: bardzo szanujê pana Edwina Koz³owskiego za to, ¿e nie ba³ siê os³abiæ cytowanego powy¿ej stwierdzenia s³ówkiem [i]prawdopodobnie[/i]. Nie ka¿dy historyk ma odwagê przyznaæ siê, ¿e czego¶ nie jest w stu procentach pewien.

Przepraszam, ¿e piszê dzi¶ jeden post za drugim, ale zastanawia³em siê nad pytaniem
[quote="ezet"]komu przeszkadza³ ten grobowiec, którego nie rozwalili nawet hitlerowcy? [/quote]
i mam kolejny domys³, moim zdaniem do¶æ przystaj±cy do sposobu my¶lenia czasów "pó¼nego Gierka", który zosta³ unie¶miertelniony dziêki filmom Stanis³awa Barei. Otó¿ moim zdaniem grobowiec przeszkadza³ gospodarzowi ko¶cio³a oraz u¿ytkownikom przyleg³ego cmentarza, bowiem rodzi³ problem z odprowadzeniem wody po intensywnych opadach. Gdyby zbudowano go nie na prawo, a na lewo od dawnego wej¶cia, to wodê sp³ywaj±c± z daszku mo¿na by stosunkowo ³atwo skierowaæ do pobliskiej rzeczki. Natomiast tam, gdzie by³, móg³ powodowaæ rozmywanie nagrobków falami wód opadowych. Rozebrano wiêc grobowiec celem uzdrowienia stosunków wodnych na terenie cmentarza, a przy okazji usuniêto "zbêdny relikt epoki dominacji klas posiadaj±cych nad ludem pracuj±cym".

[ezet]

[quote="Obozin66"] Czyli s³ownik pana Koz³owskiego potwierdza mój domys³ o rozebranym grobowcu. Mo¿e jednak kto¶ z miejscowych bêdzie wiedzia³ wiêcej, rozpytam we wsi.
[b]Ciekawe, czy kto¶ zapisa³ oryginalny tekst epitafium, zanim zniszczyli je okupanci.
.[/quote][/b]
Pan Koz³owski napisa³: "[b]W czasie okupacji zasmarowano cementem marmurowe epitafium [/b](tekst by³ w jêzyku polskim), a ok. 1980 rozebrano grobowiec, tablica zaginê³a".

Wynika z tego, ¿e epitafium nie zosta³o zniszczone, a zasmarowane cementem (mo¿e raczej stosunkowo ³atwo usuwaln± murarsk± zapraw± wapienn±). Uwa¿am, ¿e jest to ta sama wiekowa marmurowa p³yta z oryginalnym epitafium (zwróæ uwagê na naro¿niki u do³u p³yty i porównaj z fotografi± w sepii). To by siê zgadza³o z tym, co napisa³e¶ przedwczoraj: "Wed³ug informacji pewnej obozinianki, opiekuj±cej siê kluczami do ko¶cio³a, zosta³a ona wydobyta z jakich¶ ¶mieci czy te¿ gruzów i ustawiona przy fasadzie ko¶cio³a".
Prawdopodobnie chodzi o gruz ze zniszczonego grobowca.

---

ewa_narzymska__stela_195.jpg

15875 Time(s) 77.17 KB

Grobowiec Ewy Narzymskiej.jpg

15876 Time(s) 296.22 KB

[Obozin66]

Chyba niejasno wyrazi³em siê poprzednio. Ja te¿ uwa¿am, ¿e p³yta z napisem, obecnie "wolno stoj±ca", to wspominane marmurowe epitafium, dawniej wmurowane w ¶cianê grobowca.
Natomiast moim zdaniem zastosowane liternictwo bardziej pasuje do koñca XX, a nie po³owy XIX wieku. Ponadto obecny stan p³yty ¶wiadczy, ¿e po zniszczeniach podczas wojny i zapewne te¿ w czasie burzenia grobowca, po "odzyskaniu" z gruzu marmurowa powierzchnia zosta³a zeszlifowana, a nastêpnie wykonano napis na nowo. Chcia³bym tylko dowiedzieæ siê, czy jest on powtórzeniem tekstu z XIX wieku, czy te¿ raczej jak±¶ XX-wieczn± "wariacj± na temat".

[ezet]

Wed³ug mnie jest to stara inskrypcja (przynajmniej z okresu miêdzywojennego), a nie napis wykonany na nowo w koñcu ubieg³ego wieku. I niech ka¿dy pozostanie przy swoim zdaniu. Mam jednak¿e nadziejê, ¿e uda siê Tobie tê sprawê wyja¶niæ, rozmawiaj±c z mieszkañcami Obozina.

[Obozin66]

Zdjêcia z wczorajszego spaceru

---

IMG_20210114_121136_800.jpg Centrum Obozina

25730 Time(s) 168.92 KB

IMG_20210114_131420_800.jpg Widok przez rzeczkê w stronê ko¶cio³a

25730 Time(s) 279.75 KB

IMG_20210114_131024_800.jpg Fasada ko¶cio³a i epitafium Ewy Narzymskiej

25730 Time(s) 170.51 KB

[Adam z Oliwy]

[quote="Obozin66"]"Nobilis Johannes Lock de Igel obiit anno 1562" czyli szlachetny Jan Lock z Igel(?) zmar³ w r. 1562. Za¶ jego ma³¿onka "Nobilis matrona Catharina Letzkauen coniunx dn. Ioh. Lock obiit Anno 1562". Ciekawe, czy nazwisko Katarzyny ¶wiadczy o dalekim pokrewieñstwie z rodzin± danzigiego burmistrza zamordowanego w 1411, czy tylko o pochodzeniu ze wsi Leszkowy na ¯u³awach?
Jan Lock (Locke, Loka) by³ podobno "scabinus districtus Derschoviensis" (³awnikiem powiatu tczewskiego). Pieczêtowa³ siê, jak widaæ na p³ycie, herbem szlacheckim Rogala.[/quote]

Jan Locka (Lock, Lucke) z Igie³. Herbu w³asnego choæ bardzo podobnego do Rogali (odmienny klejnot, tarcza bez podzia³u)
¿ona to Catharina Iatzkauen - Katarzyna z Jackowskich (z Jackowa) herbu Ry¶ - rodzina mia³a te¿ gniazdo w B±kowie, wiêc czasem: B±kowscy-Jackowscy, Jackowscy z B±kowa albo B±kowscy z Jackowa.

[Obozin66]

Dziêkujê serdecznie za cenne uzupe³nienie informacji. To ciekawe, bo na p³ycie wyra¼nie jest napisane [b]Letzkauen[/b], a nie [b]Iatzkauen[/b]. Wygl±da na to, ¿e zleceniodawca p³yty omyli³ siê co do brzmienia nazwiska Katarzyny. Mo¿liwe, ¿e kto¶ ¼le odczyta³ zapis w ksiêdze parafialnej dotycz±cy ¶lubu tej pary.

[Obozin66]

Trzy wielkanocne widoki ko¶cio³a - mo¿liwe do wykonania tylko w porze bezlistnej.

---

IMG_20210404_120136.jpg

24653 Time(s) 263.25 KB

IMG_20210404_124958.jpg

24653 Time(s) 254 KB

IMG_20210404_172517.jpg

24653 Time(s) 259.37 KB

[Obozin66]

Krzysztof Kowalkowski poda³ do¶æ sk±pe informacje o rodzinie Loków, przy czym, jak siê wydaje, jego g³ównym ¼ród³em by³ w tym przypadku "S³ownik biograficzny Skarszew i okolicy" Edwina Franciszka Koz³owskiego. Wydaje siê, ¿e nie zagl±da³ do "S³ownika biograficznego Pomorza Nadwi¶lañskiego", gdzie w tomie 3. Witold Szczuczko zamie¶ci³ stosunkowo obszerny biogram [b]Jana Loki[/b], z którego wynika, ¿e by³ on ca³kiem znacz±c± postaci± w ¿yciu politycznym Prus Królewskich za panowania Zygmunta I i w pocz±tkach panowania Zygmunta II Augusta.
[quote][b]LOKA [/b](Lock, Locka, Locke, Lokaw) [b]Jan [/b]h. Rogala (?–1562), podkom. pom. i malb. Pochodzi³ z mo¿nej rodziny pruskiej, wywodz±cej siê z Igie³ w woj. malb., spolonizowanej po 1454. S³u¿bê publiczn± rozpocz±³ w s±dzie ziemskim tczewskim, najpierw jako ³awnik (1526–39, pierwsza wzmianka z 17 VII 1526), potem sêdzia (1539–46). Jednocze¶nie w okresie tym wystêpowa³ aktywnie jako reprezentant interesów szlachty pruskiej, staj±c siê jej najwybitniejszym trybunem w I po³. XVI w. na forum sejmików, sejmów i na dworze król. W 1527 razem z Ba³dowskim zawióz³ królowi Zygmuntowi I na sejm w Piotrkowie pismo protestuj±ce przeciw dziesiêcinom p³aconym bpowi w³oc³awskiemu. Uczestniczy³ w l. 1527 i 1532 w kom. król. powo³ywanych do wyznaczenia granic miêdzy dobrami szlacheckimi i król. W 1535 na jesiennym sejmiku generalnym w Elb. L. ¿±da³ zwo³ywania sejmików w ustalonym miejscu i czasie. Na wiosennym sejmiku w Malb. w 1536 wyst±pi³ przeciw podwy¿szeniu przez króla bez zgody szlachty wadium apelacyjnego i protestowa³ przeciw lustracjom pospolitego ruszenia. T.r. na sejmiku w Elb., przemawiaj±c w jêz. pol., zabiega³ o wys³anie przez szlachtê prusk± w³asnego poselstwa na najbli¿szy sejm ze skargami, które zamierza³a przed³o¿yæ królowi. Dopi±wszy swego, uczestniczy³ nast. jako pose³ z woj. pom. w poselstwie szlachty pruskiej na sejm do Krakowa w 1537. W czasie audiencji u króla (18 I) L. wrêczy³ petycjê ze skargami na nadu¿ycia i ucisk ze strony oligarchii i wielkich miast pruskich. Poselstwem tym – choæ król je potêpi³ – szlachta pruska wywalczy³a prawo wysy³ania w³asnych pos³ów na sejmy i doprowadzi³a do rewizji konstytucji gd. z 1526 podczas sejmiku w Tor. w 1537. Po sejmie L. z³agodzi³ swoje opozycyjne stanowisko i zbli¿y³ siê do Rady Pruskiej w kwestii przede wszystkim zachowania odrêbno¶ci prowincji, a tak¿e przez wzgl±d na karierê swego syna Miko³aja, który ubiega³ siê o kanoniê warm. Zbli¿enia z L. szuka³a te¿ sama Rada Pruska, która wysunê³a jego kandydaturê na jedn± z kasztelanii pruskich. Planom tym sprzeciwi³ siê podkanclerz Samuel Maciejowski, który potem jednak¿e sam dopomóg³ L. otrzymaæ urz±d podkom. pom. w 1546, z którego nast. awansowa³ on na prze³omie 1550/1 na podkomorstwo malb. Jako cz³onek Rady Pruskiej L. uczestniczy³ regularnie w sejmikach generalnych, ale nie przejawia³ na nich wiêkszej aktywno¶ci. ¯onaty by³ z Katarzyn± z Jackowa (pow. lêborski), z któr± mia³ córkê El¿bietê i trzech synów: Miko³aja – opata oliwskiego, Fabiana i Jana – starostê borzechowskiego, ¿onatego z Eufrozyn± Knutówn±. Zm. w 1562.[/quote]
Co do herbu rodowego, my¶lê, ¿e mo¿emy zaufaæ zaprezentowanej powy¿ej opinii Adama z Oliwy i w tym zakresie poprawiæ w powy¿szym biogramie s³owa "h. Rogala" na "herbu w³asnego".
Ciekawe te¿, czy pisz±c "Pochodzi³ z mo¿nej rodziny pruskiej" dr Szczuczko mia³ na my¶li ród wywodz±cy siê od schrystianizowanych Prusów, czy te¿ u¿y³ tego przymiotnika ju¿ w rozumieniu pó¼niejszym, terytorialnym a nie etnicznym.

[Obozin66]

Na mocy testamentu ksiê¿nej Ogiñskiej, kolejnymi i ju¿ ostatnimi przed utworzeniem PGR w³a¶cicielami dóbr oboziñskich zostali Karwatowie herbu Murdelio. Z tym, ¿e od ok. 1900 do 1930 Obozin by³ dzier¿awiony przez rodzinê Alkiewiczów (tak¿e spokrewnionych z ksiê¿n± Ogiñsk±). Niestety nie dotar³em na razie do informacji, jakie by³y losy Obozina i jego w³a¶cicieli podczas okupacji.

---

dwor_1935_30.jpg

24199 Time(s) 41 KB

Obozin 1939.jpg

24199 Time(s) 52.24 KB

[Obozin66]

Budynek by³ego dworu po likwidacji PGR zosta³ sprywatyzowany i obecnie znajduje siê w coraz gorszej kondycji. Obok dworu zachowa³y siê zabudowania gospodarcze dawnego maj±tku, w szczycie jednego z budynków do dzi¶ widnieje pami±tka po Karwatach - herb Murdelio.

---

IMG_20210509_115433.jpg

24194 Time(s) 239.23 KB

IMG_20210509_114717.jpg

24194 Time(s) 234.95 KB

IMG_20210509_115234.jpg

24194 Time(s) 248.06 KB

IMG_20210509_115323.jpg

24194 Time(s) 190.25 KB

[ezet]

Do¶æ dawno nie by³em w Obozinie, ale pamiêtam, ¿e przez d³u¿szy czas po likwidacji PGR-u, by³y tam jeszcze solidne drewniane schody z porêczami do drzwi wej¶ciowych dworu od strony dawnego parku. Na do³±czonych powy¿ej zdjêciach ju¿ ich nie ma. Pewnie komu¶ zabrak³o opa³u...

[Obozin66]

W ramach przedwojennej reformy rolnej (ustawa z 28 grudnia 1925) prowadzono parcelacjê w³asno¶ci ziemskiej, czêsto na drodze przymusowego wykupu ziemi od w³a¶cicieli. Zgodnie z Rozporz±dzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1936 r., przymusowemu wykupowi podlega³o m. in. „[i]185 ha z nieruchomo¶ci Obozin k. 1, 2, stanowi±cej w³asno¶æ Stefana Karwata[/i]”. Przejête hektary by³y rozdzielane miêdzy osadników jako tzw. poniatówki (od nazwiska ministra rolnictwa, Juliusza Poniatowskiego). O ile mo¿na wnioskowaæ w oparciu o stan wspó³czesny, w przypadku Obozina parcelacja dotyczy³a chyba wy³±cznie gruntów nale¿±cych do "pustkowia" Jastrzêbie.

[ezet]

Pan Marek Fota zwiedzaj±c niedawno Muzeum Narodowe w Warszawie, zwróci³ uwagê na pó¼nobarokowy relikwiarz monstrancjowy wykonany przez wybitnego danzigiego z³otnika Johanna Gottfrieda Schlaubitza. Okaza³o siê, ¿e zabytek pochodzi z ko¶cio³a w Obozinie i jest to dar od Floriana Wac³awa Narzymskiego z 1934 roku.
„Narzymscy, h. Do³êga, ród zwi±zany z ziemi± skarszewsk±, posiadaniem dóbr rycerskich w Obozinie od 1771 r. do pocz±tków XX wieku” [Edwin F. Koz³owski, S³ownik biograficzny Skarszew i okolicy, Czê¶æ II, Sopot 2002, s. 287].

---

293.jpg Autorem obu zdjêæ jest Marek Fota

15117 Time(s) 299.68 KB

294.jpg

15117 Time(s) 272.59 KB